Lech Konopiński o sobie…

Po zakończeniu wojny powrócił do Poznania i kontynuował naukę w I Państwowym Gimnazjum i Liceum im. Karola Marcinkowskiego; w 1950 zdał maturę, a następnie studiował na Wydziale Handlowym Wyższej Szkoły Ekonomicznej. Pracę magisterską (pod kier. profesora Zbigniewa Zakrzewskiego) napisał i obronił w 1956. Doktoryzował się na Uniwersytecie Łódzkim, gdzie w 1973 obronił rozprawę pt. „Rynek lnu i konopi”, uzyskując stopień doktora nauk ekonomicznych. Pracował jako asystent Wyższej Szkoły Rolniczej w Poznaniu (1955-1957), będąc jednocześnie współpracownikiem „Głosu Wielkopolskiego” (od 1956). W latach 1958-60 był sekretarzem redakcji tygodnika satyrycznego „Kaktus”, a po jego likwidacji – w latach 1960-1965 – został publicystą rolnym „Gazety Poznańskiej”. Za pracę dziennikarską otrzymywał różne nagrody, m.in. w 1962r. – III nagrodę Wielkopolskiego Festiwalu Kultury za publicystykę dot. Poznania i Wielkopolski. W tymże roku został członkiem Związku Literatów Polskich i Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. W 1991 roku wydawał i redagował dwutygodnik satyryczny „Pyra”, a od 1991 – czasopismo „Filatelista Polski”. Od 2010 jest naczelnym redaktorem magazynu kulturalnego „Warta” (ISSN 2081 – 1764).

W 1965 podjął pracę w Instytucie Przemysłu Włókien Łykowych (później: Instytut Krajowych Włókien Naturalnych), początkowo na stanowisku starszego ekonomisty, a od 1968 – adiunkta, kierownika Pracowni Ekonomiki Rolnej; ogłosił ponad 20 prac naukowych. Równocześnie zajmował się działalnością literacką. Ogółem wydał ponad 70 książek oraz książeczek dla dzieci w ogólnym nakładzie 5 miliona egzemplarzy; Napisał ok. 500 tekstów piosenek dla czołowych polskich wokalistów (m.in. Anna Jantar, Krzysztof Krawczyk, Eleni, Piotr Kuźniak, Jerzy Grunwald, Danuta Mizgalska, Wiesława Orlewicz i inni), a także ponad 50 piosenek dla regionalnych kapel: „Zza Winkla”, „Plewiszczoki”, „Junki z Buku” i „Mechaniczna Pyra” ( głównie w gwarze wielkopolskiej).

Lech Konopiński zajmował się często eseistyką literacką. Współpracował z Uniwersytetem im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, przygotowując „Dzieje śmiechu w prasie wielkopolskiej do 1945 roku” (w III tomie pracy zbiorowej pod redakcją prof. Marcelego Kosmana), uczestniczył w międzynarodowych konferencjach naukowych Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, wygłaszając referaty na temat związków z Wielkopolską naszych wieszczów – Adama Mickiewicza, Juliusza Słowackiego i Zygmunta Krasińskiego (prace publikowane w wydawnictwach Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk).

Od 1964 był Konopiński członkiem Związku Polskich Autorów i Kompozytorów ZAKR, kilkakrotnym członkiem jego władz naczelnych (Główna Komisja Rewizyjna) i przewodniczącym Oddziału Poznańskiego w latach 1978-1986. W tym okresie wspólnie z dyrektorem MGOK w Kostrzynie Wielkopolskim stworzył i współorganizował 30 „Biesiad Humorystów”; jubileuszowa 30. Biesiada odbyła się w 2007 roku. W imprezach tych uczestniczyła cała czołówka autorów i artystów polskiej estrady.

W Związku Literatów Polskich pełnił różne funkcje: był członkiem Głównego Sądu Koleżeńskiego, wiceprzewodniczącym Zarządu Oddziału, przewodniczącym a także członkiem Komisji Rewizyjnej. Przez kilkadziesiąt lat był członkiem Komisji Kwalifikacyjnej przy Zarządzie Głównym ZLP.

Jego hobby jest filatelistyka. Przed 1964 rokiem był przewodniczącym Koła Poznań-Miasto Polskiego Związku Filatelistów, działał też w Komisji Rewizyjnej przy Zarządzie Głównym PZF. Po reaktywowaniu Wielkopolskiego Klubu Filatelistów i jego organu – „Filatelisty Polski”, jako prezes WKF zorganizował (wspólnie z dr. P. Zubielikiem) wystawy z okazji 75-lecia Powstania Wielkopolskiego (1993), 700-lecia śmierci króla Przemyśła II („Orzeł Biały – Godło Polski” w 1966) i dwusetnej rocznicy Mazurka Dąbrowskiego (1977). Zorganizował ponadto -wspólnie z dyrekcją PP „Poczta Polska” w Poznaniu pocztę konno-dyliżansową szlakiem twórcy i bohaterów Mazurka Dąbrowskiego, pocztę autobusową szlakiem Powstania Wielkopolskiego (z Andrzejem Majewskim) oraz Szlakiem Mickiewiczowskim (z okazji 200. rocznicy urodzin Poety w 1998). Wspólnie z Włodzimierzem Bobrowskim w grudniu 2008 zorganizował pocztę samochodową na trasie Śrem-Poznań z okazji 350. rocznicy wjazdu do Poznania polskiej kawalerii pod wodzą Stefana Czarnieckiego.

Był współorganizatorem Światowej Wystawy Filatelistycznej POLSKA’73 w Poznaniu, zgłosił wiele projektów znaczków pocztowych, związanych z Wielkopolską (kilka zrealizowanych), pełnił funkcje sędziego klasy międzynarodowej na wystawach krajowych i międzynarodowych. Uczestniczył w kilku Światowych Wystawach Filatelistycznych, eksponując – jako prezes Klubu Polarników – kolekcję „Arktyka i Antarktyka”. Jako długoletni członek Association des Journalistes Philateliques, współpracuje z niemieckimi wydawcami: Schwaneberger Verlag (Katalogi Michel i miesięcznik Michel Rundschau) oraz Leuchtturm Verlag (wydawca m.in albumu do polskich znaczków);

Przełożył na język polski książki niemieckich autorów klasycznych bajek dziecięcych – Wilhelma Buscha i Heinricha Hoffmanna (bohaterowie tych opowieści znaleźli się na znaczkach pocztowych RFN).

Książki Lecha Konopińskiego przekładane były na języki obce, zwłaszcza – na niemiecki, rosyjski, japoński i wietnamski. M.in. Waldemar Zamlewski przełożył na język niemiecki około 800 jego aforyzmów w tomie „Myśli – Gedanken”.

Wspólnie z Włodzimierzem Scisłowskim i Januszem Przybyszem („Dyrektor też człowiek”), a także samodzielnie napisał kilka sztuk teatralnych, głównie dla dzieci. Jedna z nich – „Tajemnicze znaki” – wystawiana była w kieleckim Teatrze Aktora i Lalki, inne wystawiał poznański Dom Kultury – Zamek. „Miasteczko Bajeczek” z udziałem m.in Mieczysława Czechowicza -nagrana została na kasety w ZPR Rekords. „Książę Lech i druhów trzech” (o korzeniach ojczyzny) – w wykonaniu czołówki polskich aktorów wydano na płycie Tonpress – KAW , na innych płytach utwory Konopińskiego dla dzieci recytowali m.in. Anna Seniuk i Wiktor Zborowski. Wiersze dla najmłodszych znalazły się też w podręcznikach szkolnych.

Lech Konopiński otrzymał wiele nagród literackich, m.in. Złotą Księgę 1971 za „Rajskie jabłuszka” w plebiscycie czytelniczym „Wybieramy najpopularniejszą książkę pisarza środowiska poznańskiego”, a także nagrody MKiS – głównie za teksty piosenek. Otrzymał też – Złoty Krzyż Zasługi (1977), Odznakę Honorową m. Poznania (1979), odznakę honorową „Za Zasługi w Rozwoju Województwa Poznańskiego” (1980), brązową odznakę „Za Zasługi dla Polskiej Filatelistyki” (1980) odznakę „Zasłużony Działacz Kultury” (1982), Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1985),Order Uśmiechu (2003), srebrny medal „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis” (2010) i wiele innych.

Informacje na temat życia i twórczości Lecha Konopińskiego znaleźć można w ponad dwudziestu źródłach krajowych i zagranicznych (wg załącznika).

Niezależnie od działalności pisarskiej – Lech Konopiński pełnił różne funkcje społeczne: był m.in. przez trzy kadencje członkiem Rady Programowej Telewizji Poznańskiej oraz członkiem Zarządu Towarzystwa Miłośników Miasta Poznania.

Jako autor ponad 70 tytułów książek, wydanych w ogólnym nakładzie 5 mln. egzemplarzy, był często zapraszany na krajowe i międzynarodowe imprezy literackie. W 2010 roku obchodził 55-lecie debiutu w tygodniku satyrycznym „Szpilki” oraz 50-lecie wydania pierwszej książki („Akcje i reakcje” z ilustracjami Jacka Fedorowicza). Z okazji 80-lecia urodzin urządzano mu w 2011 roku liczne benefisy w Galicji oraz Wielkopolsce z udziałem czołowych artystów estrady polskiej.

Lech Konopiński jest wiceprezesem Zarządu  Wielkopolskiego Oddziału Związku Literatów Polskich.

WYKAZ OPRACOWAŃ (publikacji książkowych), zawierających BIOGRAMY LECHA K O N O P IŃSKIEGO

1. WIELKA KSIĘGA MIASTA ;POZNANIA, Poznań 1994, str.797;

2. KTO JEST KIM W POZNANIU, Poznań 1997, str.288-289;

3. SŁOWNIK WSPÓŁCZESNYCH PISARZY POLSKICH PWN, seria II
   tom pierwszy A-K, Warszawa 1977, str. 492-493 ;

4. WSPÓŁCZEŚNI POLSCY PISARZE I .BADACZE .LITERATURY,
   słownik bibliograficzny IBL PAN, tom czwarty „K”,
   Warszawa 1996, str. 216-218;

5. KTO JEST KIM W POLSCE, informator biograficzny, edycja l
   Warszawa 1984, str. 420;

6. KTO JEST KIM W POLSCE, edycja 2, .Warszawa 1989, str. 570;

7. POZNAŃ LITERACKI, książki i ludzie, Poznań 1964,
   str. 77-79;

8. PISARZE WIELKOPOLSKI, informator, Poznań 1971, str.117-120

9. LITERACI WIELKOPOLSKI, informator, Poznań 1995, str.42-45;

10. POLSCY PISARZE WSPÓŁCZEŚNI 1944-1970; Warszawa 1972,
    str.137-138;

11. POLSCY PISARZE WSPÓŁCZEŚNI 1939-1991, leksykon PWN,
    Warszawa 1995; str.186-187;

12. SŁOWNIK AUTORÓW I KOMPOZYTORÓW ZAKR, Warszawa 1979,
    str.55-56;

13. LEKSYKON POLSKIEJ MUZYKI ROZRYWKOWEJ, Warszawa .1995,
    str. 101;

14. Julian Mikołajczak: KPINKI I DOCINKI, Poznań .1989,
    str.149-155;

15. Piotr Kuncewicz: AGONIA I NADZIEJA, PROZA POLSKA
    OD 1956, tom V, Warszawa 1994, str.190-191;

16. Elżbieta Ciborska: LEKSYKON POLSKIEGO .DZIENNIKARSTWA,
    Warszawa 2000, str.253-254;

17. Zbigniew Adrjański: Kalejdoskop Estradowy (Leksykon Polskiej Rozrywki), Warszawa 2002,str. 236;

18. Słownik literatury dziecięcej i młodzieżowej pod redakcją Barbary Tylickiej i Grzegorza Leszczyńskiego, Wrocław 2003, str. 190

19. THE INTERNATIONAL AUTHORS AND WRITERS WHO’S WHO,
    twelfth edition, International Biographical Centre,
    Cambridge, England 1991, str. 479; również następne
    edycje tego wydawnictwa;

20. FIVE THOUSAND PERSONALITIES OF THE WORLD, The American
    Biographical Institute, Raleigh, North Carolina,

    USA 1992, str. 243-244;

21. 2000 OUTSTANDING WRITERS OF 20th CENTURY, GRAND Edition
    Cambridge, England 2001;

22. Stanisław Bąba: ŻARTOBLIWE INNOWACJE FRAZEOLOGICZNE

    WE FRASZKACH LECHA KONOPIŃSKIEGO, Przegląd Humanistyczny nr 12-159, PWN Warszawa 1978, str.113-120;

23. Stanisław Bąba: Słowo wstępne do tomu: Lech Konopiński,
    AFORYZMY ŚMIECHU WARTE; Poznań 1994, str. 3-5.

24. Jarosław Liberek: INNOWACJE FRAZEOLOGICZNE W POWOJENNEJ FRASZCE POLSKIEJ; Wydawnictwo WiS, Poznań 1998, str. 40

25. i następne ponad 100 innych antologii, almanachów i opracowań.

Ponadto: liczne wywiady, recenzje i opracowania, w których nie wyodrębniono biogramów Lecha Konopińskiego.

Teksty piosenek- Lech Konopiński

GDY POLSKA DA NAM ROZKAZ

….”Symbolem FPŻ’81 była jednak piosenka <Gdy Polska da nam rozkaz> w wykonaniu Adama Zwierza z oryginalnym tekstem: <gdy Polska da nam rozkaz, / stanie cały naród nasz, / jak zielony młody las, / zgłosimy się do wojska, / żeby wrogom spojrzeć śmiało w twarz>, który w amfiteatrze zmieniono, bez zgody autora Lecha Konopińskiego, na <zgłosimy się do wojska, żeby socjalizmu bronić wraz>”…..

Karolina Bittner „PIOSENKA W SŁUZBIE PROPAGANDY”, oddział Instytutu Pamięci Narodowej, Poznań 2015