Zmarły tragicznie w 1979 roku poeta Ryszard Milczewski-Bruno ustanowił Symboliczne Nagrody w roku 1969. Były to: w dziedzinie poezji – Duże Piwo Grzane z Łyżką, w dziedzinie prozy – Wino Patykiem Pisane, w dziedzinie krytyki – Mała Kawa z Biszkopcikiem. Pierwszymi laureatami nagród zostali: Janusz Żernicki (poezja), Edward Stachura (proza) oraz Tomasz Burek (krytyka).

W 1971 roku Bruno poszerzył Nagrody o dziedzinę Nagroda Specjalna „Gaśnica Terenowa”. Pierwszym jej laureatem był Jerzy Lisowski za Antologię Poezji Francuskiej.
W kolejnych latach laureatami nagród byli między innymi: Stanisław Barańczak, Jan Himilsbach, Ireneusz Iredyński, Ryszard Krynicki, Krzysztof Karasek, Ewa Lipska, Rafał Wojaczek oraz Adam Zagajewski.

W roku 1999 – w 20. rocznicę śmierci Ryszarda Milczewskiego – z inicjatywy Jerzego Szatkowskiego,„Okolica Poetów” i „Czas Kultury” wznowiły przyznawanie nagrody. Laureatami nowej edycji byli min: Jerzy Grupiński, Piotr Śliwiński, Tadeusz Żukowski, Andrzej Babiński, Janusz Drzewucki, Marek Słomiak, Tadeusz Zawadowski (poezja), Anna Cybulska (proza). Stanisław Chyczyński, Dariusz Tomasz Lebioda, Stefan Pastuszewski, Andrzej Krzysztof Waśkiewicz, Edmund Pietryk, Helena Gordziej, oraz Andrzej Babiński.

Nagroda jest honorowa. Nagrodzeni otrzymują dyplom i statuetkę autorstwa Kazimierza Rafalika.
Już za życia Bruna ustanowione przez niego Nagrody Symboliczne cieszyły się uznaniem środowiska literackiego. Poeci, prozaicy i krytycy z niecierpliwością oczekiwali kolejnych jego „werdyktów”.

Kim był Ryszard Milczewski-Bruno

Urodził się 18 lutego 1940 r. w Tarpnie koło Grudziądza. W Grudziądzu ukończył technikum rolnicze. Studiował filologię polską na Uniwersytecie Wrocławskim. Debiutował w 1958 r. wierszem „Starość dłoni” w tygodniku społeczno-kulturalnym „Orka”. Pisał reportaże do „Faktów” z zamiarem wydania ich w przyszłości w postaci tomu „Waga lita ciepła”.
Jego pierwszą sezonową pracą było stanowisko fermentatora w wytwórni tytoniu w Grudziądzu. Później był agronomem w Rywałdzie i ogrodnikiem-kwiaciarzem w Krakowie. Następnie został instruktorem poradnictwa żywieniowego w mleczarni w Lipnie. Kolejny zawód Bruna to inspektor plantacyjny w centrali nasiennej w Grudziądzu. Ponownie zmienił pracę – został kierownikiem Powiatowej Poradni Instrukcyjno-Metodycznej Pracy Kulturalno-Oświatowej. Działał również w kółkach rolniczych w Grudziądzu. Potem przeniósł się do Zakładów Mięsnych w Grudziądzu, gdzie pracował jako klasyfikator żywca. Po dość długim okresie bezczynności na nowo znalazł pracę, tym razem w cukrowni Mełno koło Grudziądza. Zacieśnił kontakty z redakcją „Faktów” – wkrótce został etatowym pracownikiem tego pisma.
Za pierwszy tom poezji otrzymał dwie nagrody: im. Peipera, przyznawaną przez Ugrupowanie Literackie 66 we Wrocławiu oraz miesięcznika „Poezja” za najlepszy zbiór wierszy roku 1971. Za tomik „Podwójna należność” otrzymał po raz drugi nagrodę im. Peipera, a także nagrodę im. Piętaka. Był przyjacielem Edwarda Stachury. Zmarł śmiercią tragiczną 17 maja 1979 r.
Najważniejsze publikacje: „Brzegiem słońca” (1967), „Poboki” (1971), „Dopokąt” (1972), „Podwójna należność” (1974), „Jesteś dla mnie taka umarła” (1974), „Nie ma zegarów” (1978), „Poezje wybrane” (1981), „Gwizdy w obecność” (1982), „Jak już, to już” (1983), „Poezja, proza, listy” (1989), „Mamo przyszedłem straszyć” (2002).

więcej:http://www.grudziadz.pl

Janusz Drzewucki ponownie nagrodzony

db