„Zamknijmy uczucie we wspomnieniach, by mieć dokąd wracać nocam”i – Lidia Jasińska

Kulgrinda*

Schodzą na mnie wiersze ciężarne jak głazy, więc nie śpię.
W Leokadii praworządności matematycznie je dźwigam.
Brukowane wzbierają z nich ścieżki i drogi. Wyszeptane
kulgrindy* w babci Weroniki różańcu z koralików wierzbowych.
Z Nasielan i Czeran przez kasztanowate kapliczki w georginiach
różowych. Z Niemenczyna i Wilkińc pod dziewczęcymi parasolkami
w dziadka Antoniego zachwycie. Z Balingródka i Podusinki w ogórkach
z grządki w miodzie zanurzonych. Z Bujwidz i Teklan w pszenie żyta,
w łanach mlecznych wybujałej w piaskach gryki, w swojskim saren krzyku
w jabloniowym sadzie, w przodków i potomków feerycznym ciągu.
Po Leodium kamienne, po modyfikujące się tętno kongenialnej wczoraj Europy.
W oczach bez polotu serc strachem ściśniętych: a czy inaczej naprawdę można?

Leokadia Komaiszko –

LEOKADIA  KOMAISZKO (Belgia) – poetka, dziennikarka, literat, fotografik. Urodzona na Wileńszczyźnie. Ukończyła Bujwidzką Szkołę Średnią  z  polskim   językiem  nauczania. Dyplom  dziennikarza  uzyskaław Mińsku (1986). Reporter dziennika „Czerwony Sztandar” (przemianowany później na „Kurier Wileński – jedynej wówczas polskiej gazecie na terytorium   ZSRR). Współpracowała z polskim czasopismem „Reporter” i ośrodkami polonijnymi na świecie. Podróż śladami Polaków zamieszkałych w różnych republikach zaowocowała literackimi reportażami i wydaniem książki pt: „Nawet ptaki wracają”. W latach 90. wyjechała do Belgii i tam mieszka. Stworzyła, redaguje i wydaje w języku polskim “Listy z daleka” – czasopismo Ogólnoświatowego Korespondencyjnego Klubu Emigrantów (1996). „Listy z daleka” zostały włączone do Biblioteki Klasycznych Tekstów Literatury Świata, realizowanej w ramach projektu UNESCO (2003, zapis nr 43). Współpracuje z grupą literatów z Polski „Biłgorajska Plejada Literacka”.