Witamy Agnieszkę Korzeniowską – nową koleżankę w Wielkopolskim Oddziale ZLP.

Agnieszka Korzeniewska

Zarząd Wielkopolskiego Oddział Związku Literatów Polskich na posiedzeniu  3 kwietnia b.r. zdecydował o akceptacji starań Agnieszki Korzeniewskiej w sprawie przyjęcia jej w poczet członków naszego oddziału ZLP.  27 maja 2018 r. została przyjęta do Wielkopolskiego Oddziału ZLP.

Mieszka w Brukseli, ale jak mówi o sobie:  duszę ma na Podlasiu, w siemiatyckim, polskim domu.

Twórczość literacka autorki to powieść  i proza poetycka –próbuje w niej zaczarować codzienność  pozwalając czytelnikowi utożsamić się z  problematyką i rozwiązaniami, które prezentuje..

–  odkąd zaczęłam pielęgnować wdzięczność w moim życiu, stało się ono bogatsze i głębsze.

 Jej Poradnik motywacyjny niesie przesłanie: cieszyć się życiem ze wszystkiego. Stawiać tylko dobre drogowskazy.

Spełniona, zahartowana osobistą obserwacją wielokulturowych zachowań, znajduje swoje miejsce  lansując  dobro.  Realizuje marzenia.   

Animatorka kultury – mieszkając w Brukseli jest pomostem łączącym polsko-belgijskie ośrodki kultury. Od 2016 roku współpracuje z Wielkopolskim Oddziałem ZLP.

Tematyką dwóch  książek zgłoszonych do Komisji Kwalifikacyjnej,  jest autorski przekaz osobistego emigracyjnego doświadczenia, jakże istotny  po wejściu Polski do strefy Schengen. Podczas asymilacji środowiskowej emigrant  zderza się z różnymi postawami lokalnej społeczności…

Książka pt. „W deszczu tańcz” – to poetycka proza o kobiecie i jej miejscu we współczesnym świecie. Unikatowa forma wyrazu  polegająca na zastosowaniu  krótkiej formy wyrazu: aforyzm występuje  niemalże w każdym kolejnym zdaniu. Korzeniewska pisze:

(…) Mówisz, że kryzysy… tak, wiem, też je miewam cholernie często. Ale dziękuj za nie, są jak przystanki, dzięki nim pokonujesz siebie słabego. One dają ci siłę. Uruchamiają rezerwy instynktu samozachowawczego, o którym nawet nie wiedziałeś, że go masz tyle. Ja z każdego kryzysu wychodzę mądrzejsza, lepsza, mniej naiwna, bogatsza… Ty też. Czasami wstrząs jest potrzebny, jak w przyrodzie. Jedno musi obumrzeć, by narodziło się coś nowego. (…)

(…) Odkryłam właśnie, że  nie lubię jadać samotnych kolacji. Ale cóż: „W życiu nie zawsze musi być kawior”. Odliczam dni do końca tygodnia, czasami trzeba wyjechać daleko, by po powrocie schwycić mocno w ramiona naszą wspólną codzienność  i mocno ją trzymać (…)

(Str.196)- autorka pisze: (…) Nie oczekuj niczego od świata. Bo nie jest ci nic winien. Był tu długo przed tobą i po tobie też się nie skończy (…)

Str. 183-(…) To nie jest zwykłe obsłużenie klienta, to celebracja człowieczeństwa (…)

Twórczość autorki imponuje rozległością poruszanej tematyki, precyzją poszczególnych wywodów, a zarazem  przejrzystością i komunikatywnością języka – sprawiającą, że bez obawy mogą po nią sięgać czytelnicy szerokiego przekroju społecznego.

Blogerka – prowadzi dziennik „Zaczarowana codzienność…

Serdecznie witamy w naszym Oddziale!

db