Z MUZAMI POD RĘKĘ – AUDYCJA EWY NAJWER „DOM MALOWANY W PAJACE”
Audycja zrealizowana w Radiu Emaus, w cyklu „Z muzami pod rękę”, w reżyserii Małgorzaty Jańczak.
Twórczość EWY NAJWER:
Światłoryty. Wydawnictwo Poznańskie, Poznań, 1962.
Sztuka niekochania. Wydawnictwo Poznańskie, Poznań, 1964.
Odlot ziół. Wydawnictwo Poznańskie, Poznań, 1968.
Kukiełki i demony. Wydawnictwo Poznańskie, Poznań, 1970.
Sąd nad winnicą. Wydawnictwo Poznańskie, Poznań, 1974.
Lisie kładki. Wydawnictwo Poznańskie, Poznań, 1977.
Gorzkie tęcze. Wybór wierszy ze wstępem Piotra Kuncewicza. Wydawnictwo Poznańskie, Poznań, 1979.
Wiersze siódme. Wydawnictwo Poznańskie, Poznań, 1982.
Z wilczym pasterzem. Wiersze. Wydawnictwo “Libertas”, Kraków, 1988. (II. obieg)
Pożółkłe fotografie. Wydawnictwo Poznańskie, Poznań, 1990.
Ziemia ukradziona Bogu. Wiersze. Stowarzyszenie Pisarzy Polskich, Poznań, 1991.
Komnata liczb. Wiersze. Rhytmos, Poznań, 2003
Proza:
Sardynki dla kota. Opowiadania. Wydawnictwo Poznańskie, Poznań, 1971.
Tańcząca w czerwieni. Opowiadania. Wydawnictwo Poznańskie, Poznań, 1973.
Dardzielanie. Powieść. Wydawnictwo Poznańskie, Poznań, 1978.
Oczy bez powiek. Powieść. Wydawnictwo Literackie, Kraków, 1980.
Kołowaty. Scenariusz filmu telewizyjnego. Współautor Jerzy Kołodziejczyk. TV, 1984.
Komitet 80/81. Pięć kamyków Dawida. Opowieść dokumentalno-wspomnieniowa. Stowarzyszenie Pisarzy Polskich, Poznań, 2006.
Rozstanie – Ewa Najwer
 |
| Justyna Kopania |
więcej: http://http://malowane-wierszem.blogspot.com/search/label/Najwer%20Ewa
Rozstanie
Rozeszliśmy się oboje
w trzy strony świata
w czwartą stronę winy
w piątą stronę żalu
ty od siebie
ja ode mnie
byle dalej
Ewa Najwer
Terapia kolorami – Ewa Najwer
Terapia kolorami
Łąkę!
Natychmiast zieloną łąkę!
– wołam w głąb siebie
gdy władyka-urzędnik podniósł na mnie głos
i zaraz spokojnie odpływam z portu Segregatorów
po kaczeńcach w śnieżycy stokroci
Oszukana na chlebie i wodzie
łatę nieba wyciągam z kieszeni
i rozsyłam jak balon
Mam płat przeczystej modrości
i dalekie jezioro
z odbitą gwiazdą poranną
I gdy na mój jasny kapelusz
kupiony na ten wiersz
brudne sadze padają
i kiedy nie potrafię już niczego zmienić w żart
ani w dobre obrócić
łykam orzeźwiające oranże i fiolet
gryzę orzeszki wiewiórczej czerwieni
Kolory – lecznicze radości szarego bylednia
Okruchy farby z odrapanego autobusu szans
Ewa Najwer
Szczęście – Ewa Najwer
Szczęście
Wierzę w ukryte przede mną
szczęście – bukiet iluzjonisty.
Nie widzę go, ale wiem
jakimi barwami się mieni.
Zakpi ze mnie artysta
kiedy zejdę ze sceny:
zapełniając przestrzenie
barwami i szelestem
kwiatami
nonszalancko
obsypie innych
jak deszczem.Ewa Najwer
db