Konstantinos Bouras – Poezja nie jest sztuką „ja” lecz „my”

Krótka relacja greckiego teatrologa, poety i krytyka literackiego, Konstatego Bourasa

Międzynarodowa Konferencja Poetycka, Listopad 2017

– to wyjątkowe doświadczenie w towarzystwie wspaniałych literatów, twórców i artystów, ludzi o najwyższej kulturze dbających o międzyludzkie wartości, takie jak równość, wolność, demokracja, braterstwo wszystkich na ziemi …

Specjalne podziękowania składam na ręce niezastąpionej Danuty Bartosz oraz Aresa Chadzinikolau        (wybitnego syna naszego nieodżałowanego przyjaciela, Nikosa Chadzinikolau). Dziękuję wszystkim organizatorom, uczestnikom, animatorom i pomocnikom Oświaty i przyjaciołom za ten wielki wysiłek kulturowy, który znalazłem po raz drugi (po 1999 roku) w moim ulubionym mieście w Poznaniu, który stanowi dla mnie od początku centrum kultury, muzyki i teatru i tradycji Europy Środkowej. Pomimo, że Poznań nie ma klimatu śródziemnomorskiego – jest dla mnie tak bliski, jak i nam, Grekom, w poetyckiej wrażliwości i bliskiej relacji społecznej …

Moje spotkania z młodzieżą wprowadziły mnie w zachwyt. Jej znajomość poezji klasycznej (w starożytnej grece, łacinie, czy po angielsku), ogromna wiedza, szerokie horyzonty myślowe. jak i spontaniczne reakcje i dojrzałość, były niebywałe.

Szczególny hołd składam także młodzieży ukraińskiej polskiego chóru z Żytomierza. Ich patriotyczne pieśni śpiewane z oczywistą nostalgią do Polski były wzruszające. Żytomierz dzisiaj Ukraina należał do Polski przed zmianą granic spowodowanych II wojną światową, kiedy to tak zwane „wielkie mocarstwa” zmieniły mapę przestrzeni euroazjatyckiej.

Recytowano poezję w przeróżnych miejscach publicznych (na uniwersytetach, w ratuszach, ogrodach zimowych, przed pomnikami, szkołach, halach miasta, historycznych budynkach …) i czuliśmy się po raz kolejny tak duchowo uniesieni słuchając naszych wspaniałych polskich tłumaczy, aby potwierdzić, że te ich niezliczone godziny studiów i poświęcenie się wyzwaniom nie poszły na marne. Dzięki nim ocaleje nasza twórczość i będzie wciąż żywa.

Jako teatrolog i Viceprezydent Unii Teatru Krytyków Tańca i Muzyki, zwróciłem uwagę na zdolności teatralne studentów, którzy wystąpili w Słupcy, w spektaklu o św. bracie Albercie „Być dobrym jak chleb”. Sztuka była zbudowana na kanwie  nauczania i głoszenia przesłania tego nowoczesnego świętego, który wybrał drogę cnoty i poświęcił swoje życie szerzeniu dobroci. Chociaż był znanym malarzem, zostawił wszystko i poszedł żyć z bezdomnymi. Założył hospicjum-schronienie dla wszystkich potrzebujących  pomagając im do końca swojego życia. Jego ofiara nie poszła na marne. Mądrość zaowocowała. Powstały setki „struktur” dla biednych, potrzebujących, uciskanych, w niekorzystnej sytuacji. Liczne podobne inicjatywy mają miejce w Polsce.

Dla nas Słupca – to malownicze miasto między mżawką a prześwitami słońca, było bardzo gościnne.

W jadłodajni  Brata Alberta podjęto nas skromnym posiłkiem, ale był on pełen miłości.

Potem dzieci poczęstowały nas symboliczną kromką chleba, z nadzieją, że trafią do naszych serc i do nieba. Dzisiaj niestety chleb nie jest dostępny każdemu!!!

Z tęsknotą będę wyczekiwał przyszłego festiwalu, by uczestniczyć w nim ponownie. Chciałbym być obecnym, podobnie jak w tym roku, z moimi wierszami tłumaczonymi przez dra Akademii Muzycznej, Aresa Chadzinikolau,  opublikowanymi w świetnie wydanej antologii wielojęzycznej (język źródłowy każdego z poetów, uczestników i polski język docelowy).

Jestem  bardzo zadowolony, że uczetniczyłem  w takiej poetyckiej podróży poza wodami terytorialnymi, bo to wskazuje wyraźnie, że Poezja nie jest sztuką „ja” lecz „my”.

Na stronie internetowej Związku Literatów Polskich można obserwować tych niesamowitych ludzi, naszych polskich przyjaciół, poetów i ludzi ducha: www.zlpwlkp.pl

 

KONSTANTINOS BOURAS – urodził się w Grecji. Studiował inży-nierię mechaniczną w Institucie Technologii w Atenach i od 1985 roku pracuje w tej dziedzinie. Ukończył studia teatralne w Atenach i Paryżu  (La nouvelle Sorbonne). Poeta, pisarz, publicysta, teatrolog, krytyk literacki i teatralny. Bada starożytne mity greckie poprzez klasyczną tragedię i komedię, pisząc współczesne sztuki, grane w Grecji od dwudziestu lat. W Paryżu opublikowano jego tryptyk teatralny i powieść. Bierze udział w programach telewizyjnych i radiowych, pisze do prestiżowych gazet i magazynów. Biegle mówi w pięciu językach. Jest członkiem wielu międzynarodowych stowarzyszeń np.: Greckiego Stowarzyszenia Pisarzy, Poetów i Artystów, Instytutu Teatralnego, Europejskiego Instytutu Badań Teatralnych, Centrum Badań i Studiów we współczesnym Teatrze Greckim. Brał udział w wielu konferencjach i seminariach. Publikowany w uznanych czasopismach, w tym naukowych.

______________________________________

Παγκόσμιο Φεστιβάλ Ποίησης στο πολωνικό Πόζναν, Νοέμβριος του 2017, – Κωνσταντίνος Μπούρας

Παγκόσμιο Φεστιβάλ Ποίησης στο πολωνικό Πόζναν, Νοέμβριος του 2017,

μια υπέροχη εμπειρία με καταπληκτικούς λογοτέχνες, καλλιτέχνες και πνευματικούς ανθρώπους, ταγμένους στον Πολιτισμό και στις Πανανθρώπινες Αξίες της Ισότητας, της Ελευθερίας, της Δημοκρατίας, της Αδελφοσύνης όλων των επί γης ανθρώπων…

 Ένας σύντομος απολογισμός από τον ποιητή, θεατρολόγο και κριτικό Κωνσταντίνο Μπούρα

 

 

 

 

 

 

Χάρη στη Danuta Bartosz

και στον Άρη Χατζηνικολάου (γιο τού 

αξέχαστου φίλου Νίκου Χατζηνικολάου)… χάρη σε όλους τους διοργανωτές, συμμετέχοντες, διευκολυντές και αρωγούς αυτής της φιλεκπαιδευτικής και φιλερεύνου πολιτισμικής προσπάθειας βρέθηκα κι εγώ για δεύτερη φορά (μετά το 1999) στο αγαπημένο μου, κουκλίστικο Πόζναν, που αντιπροσωπεύει για μένα πολλά από τον πολιτισμό και τη μακραίωνη μουσική και θεατρική παράδοση της Κεντρικής Ευρώπης, που αν και διαφέρει σε πολλά από το μεσογειακό κλίμα είναι τόσο κοντά μας στο ποιητικό βίωμα και στην προς τα έξω κοινωνική έκφρασή του….

Κατά τη διάρκεια των ολοήμερων πολυποίκιλων παράλληλων εκδηλώσεων δίδαξα στις 3 Νοεμβρίου σε ένα πολωνικό Λύκειο εντός Πόζναν κλασική ποίηση (αρχαία ελληνική και λατινική στα αγγλικά) και με εξέπληξε η επάρκεια και η ετοιμότητα, καθώς και το εύρος των γνώσεων των μαθητών. Βγήκα εξοντωμένος αλλά ευτυχής μετά από μια ολόκληρη ώρα αφού οι συνοδοιπόροι μου σε αυτή την ξενάγηση δεν ήθελαν να κάνουν χρήση του διαλείμματος. Ήταν τόση η μέθεξή μας και η αυθόρμητη συμμετοχή των νέων αλλά ώριμων συνομιλητών μου που δεν προλάβαμε να βγάλουμε ούτε φωτογραφίες, γιατί ήδη έμπαινε ο καθηγητής του επομένου μαθήματος!!! Αν κάποιος από τους παριστάμενους έβγαλε κάποια με το κινητό ή το tablet του παρακαλώ να μου τη στείλει. Θα την κρατήσω, ακριβό ενθύμιο, στο μέρος της καρδιάς…

Θα πρέπει να εξάρω ιδιαίτερα τη συμμετοχή της Πολωνικής Χορωδίας Ουκρανών Νεολαίων από το Zhytomyr («Polish chamber choir of Ukrainian youth from Zhytomyr (Ukraine)»). Πατριωτικά τραγούδια και πρόδηλη νοσταλγία για την παλαιά Πολωνία. Το Zhytomyr της σημερινής Ουκρανίας ανήκε στην Πολωνία πριν από την αλλαγή των συνόρων που επέφερε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, όταν οι λεγόμενες «Μεγάλες Δυνάμεις» άλλαξαν τον χάρτη του ευρω-ασιατικού χώρου.

Απαγγείλαμε σε διάφορους δημόσιους χώρους (πανεπιστήμια, ωδεία, σχολεία, δημαρχιακά μέγαρα, ιστορικά κτήρια…) και νιώσαμε για άλλη μια φορά ακούγοντας τους θαυμάσιους Πολωνούς μεταφραστές μας να επιβεβαιώνουν πως δεν πήγε άδικα όλος αυτός ο κόπος, αυτές οι άπειρες ώρες σπουδής και ιερής μοναξιάς, ότι δεν πήγε στράφι τελικά ολόκληρη η ζωή μας. Τουναντίον…

Θα πρέπει επίσης, ως θεατρολόγος κι Αντιπρόεδρος πλέον της Ένωσης Κριτικών Θεάτρου Χορού και Μουσικής, να εξάρω την θεατρική μαθητική παράσταση που παρακολουθήσαμε στην πολωνική πόλη Słupca, με το έργο «Αδελφέ Άλμπερτ – Καλός σαν ψωμί», που βασιζόταν στη διδασκαλία και στα κηρύγματα αυτού του σύγχρονου αγίου, που διάλεξε το δρόμο της Αρετής κι αφιέρωσε τη ζωή του στην Καλοσύνη. Αν και ήταν διάσημος ζωγράφος, τα απαρνήθηκε όλα και πήγε να ζήσει με τους αστέγους. Ίδρυσε ένα άσυλο-καταφύγιο για όλους τους αδυνάμους και τους βοήθησε όσο μπορούσε μέχρι το τέλος της ζωής του. Όμως η θυσία του δεν πήγε χαμένη. Η σοφία του απέδωσε καρπούς. Ιδρύθηκαν εκατοντάδες παρόμοιες Εστίες, «δομές» όπως θα τις λέγαμε σήμερα, για τους φτωχούς, τους αναξιοπαθούντες, τους κατατρεγμένους, τους μη προνομιούχους και πάμπολλες παρόμοιες πρωτοβουλίες έλαβαν χώρα στην Πολωνία. Στη γραφική αυτή πόλη ανάμεσα σε ψιλόβροχο και διαλείμματα δειλής ηλιοφάνειας απολαύσαμε το υπέροχο γεύμα μας, λιτό αλλά γεμάτο αγάπη, γιατί ήταν στρωμένο ακριβώς μέσα σε ένα τέτοιο συσσίτιο για απόρους. Μετά την ωραία, συγκινητική κι ανυπέρβλητη παράσταση, τα παιδιά μας μοίρασαν συμβολικά φέτες ψωμιού, με την ευχή που ανάβλυσε από τα βάθη της καρδιάς μας κι έφτασε μέχρι τους ουρανούς: «είθε το ψωμάκι να μη λείψει ποτέ από κανένα ανθρώπινο ον!!!».

Ανυπομονώ να συμμετάσχω πάλι και φέτος με τα πενιχρά ποιήματά μου μεταφρασμένα από τον δίγλωσσο καθηγητή Μουσικής Άρη Χατζηνικολάου, δημοσιευμένα στην καλαίσθητη πολύγλωσση ανθολογία (γλώσσα πηγή η εκάστοτε μητρική του κάθε συμμετέχοντος ποιητή ή ποιήτριας και γλώσσα στόχος η πολωνική).

Χαίρομαι που η Ποίηση ταξιδεύει έξω από τα στενά χωρικά της ύδατα αποδεικνύοντας περίτρανα ότι δεν είναι τέχνη τού «εγώ» αλλά τού «εμείς».

Ο διαδικτυακός τόπος τών καταπληκτικών αυτών ανθρώπων, των Πολωνών φίλων μας, ποιητών κι ανθρώπων του Πνεύματος είναι: www.zlpwlkp.pl

Κωνσταντίνος Μπούρας

www.konstantinosbouras.gr

db