Baltazar Gąbka trafia do dzieci ukraińskich emigrantów w Poznaniu

Niedzielne zakończenie Konferencji w duchu grekokatolickim

Niedziela, 5 listopada, była ostatnim dniem naszych poetyckich przygód podczas Międzynarodowej Konferencji. Uwieńczeniem całości była Msza Święta w Kościele Grekokatolickim na ul. Toruńskiej w Poznaniu.

O godzinie 10.00 rozpoczęła się Msza święta, podczas której wraz z odprawiającym kapłanem śpiewał Polski Chór Kameralny z Żytomierza im. Juliusza Zarębskiego pod batutą Jana Krasowskiego, towarzyszący nam podczas wszystkich dni trwania Konferencji, uświetniając ją swoimi koncertami. Brzmienie Chóru śpiewającego a’capella w budynku kościelnym wywarło ogromne wrażenie nie tylko na uczestnikach Konferencji, ale przede wszystkim na wiernych wspólnoty. Chrystus Pantokrator i Maryja z ikon stojących przed ołtarzem zdawali się śpiewać razem z nami.

Po zakończonej liturgii w kościele miała miejsce promocja książki dla dzieci „Porwanie Baltazara Gąbki” Stanisława Pagaczewskiego, która po raz pierwszy została przetłumaczona na język ukraiński i wydana przez ZLP Wlkp oraz Fundację Literacką „Jak podanie ręki”. Wszystkie ukraińskie dzieci, które były w kościele otrzymały w prezencie tę książkę.

Po wyjściu z kościoła, przed jego budynkiem, już żegnaliśmy się z częścią naszych zagranicznych gości. Wyjeżdżał m. in. Chór. Także część gości z Niemiec, Białorusi, Grecji i Ukrainy. Jeszcze ostatnie rozmowy, słowa uznania, podziękowania  zaproszenia i nadzieja,że wkrótce znów się spotkamy.

Pozostałych gości odwieźliśmy do Hotelu i jeszcze tam przy kubku kawy kontynuowaliśmy dysputy, wymieniając wizytówki o obdarowując wydanymi tomikami poezji, lub krótkich form prozatorskich.

Tak dobrze było się poznać i porozmawiać, wymienić twórczymi doświadczeniami i nawiązać kontakty. Świat mimo iż jest wielki, to jest kulturowym tyglem, w którym mieszają się języki i style wypowiedzi, ale jedno jest wspólne dla wszystkich – ogromna wola dialogu, porozumienia i zrozumienia. Wola tworzenia ponad podziałami.

 

KIŁYK, ks. Roman
proboszcz – administrator od 2013 r.
Urodzony: 04.02.1973 r., Bartoszyce (woj. warmińsko-mazurskie)
Święcenia diakonatu:
24.05.2009 r., Bartoszyce- abp. Jan Martyniak, Metropolita Przemysko-Warszawski
Święcenia kapłańskie:
26.07.2009 r., Kołomyja – bp Mykoła Simkajło, Ordynariusz Eparchii Kołomyjsko-Czerniowieckiej

 

To dzięki księdzu Romanowi Kiłykowi – poeci z różnych państw – goście Międzynarodowej Konferencji Poetyckiej mieli okazję do uczestniczenia we mszy świętej. Polski Chór Kameralny  im. Juliana Zarębskiego pod batutą Jana Krasowskiego, uczestniczył w liturgii mszy, śpiewając kilka stałych fragmentów mszy. Po mszy odbył się mini-koncert Chóru. Dzieciom ukraińskich emigrantów Danuta Bartosz wręczyła 60 egzemplarzy przekładu na język ukraiński książki Stanisława Pagaczewskiego pt. Porwanie Baltazara Gąbki. Książka znosi granice między narodami.

Dzieje społeczności greckokatolickiej w Wielkopolsce i Poznaniu wiążą się z okresem po drugiej wojnie światowej, kiedy, w 1947 roku, około 150 tys. osób pochodzenia ukraińskiego zostało przesiedlonych do wsi i małych miejscowości na północy i zachodzie Polski.

Szacuje się, że wyniku tzw. „Akcji Wisła”, akcji pacyfikacyjnej o charakterze wojskowym w latach 1947–1950 przeciwko Ukraińskiej Powstańczej Armii i Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów działającym na terytorium państwowym RP, tylko do Poznania trafiła grupa prawie tysiąca osób.

Dopiero w latach 70-tych rozpoczęto wschodnią celebrację liturgii przez kapłana greckokatolickiego. Nie było to jeszcze regularne sprawowanie czynności liturgiczno-sakramentalnych, gdyż w Polsce jeszcze nie działały jeszcze struktury Kościoła grecko-katolickiego i nie było wystarczającej ilości duszpasterzy. Jednym z pierwszych inicjatorów greckokatolickich nabożeństw w Poznaniu był ksiądz Piotr Maziar.

W 2002 roku do Poznania wydelegowano na stałe duchownego grekokatolickiego i odtąd nabożeństwa są odprawiane w każdą niedzielę i we wszystkie święta w rycie wschodnim. Ukraińska mniejszość narodowa o religijnej tożsamości greckokatolickiej zamieszkała w Poznaniu posiada więc możliwość regularnego korzystania z posługi duchowej własnego Kościoła. Pozwala to zachować prawdziwe więzi ze wschodnim dziedzictwem duchowym i daje poczucie odpowiedzialności za kultywowanie własnej tradycji i zachowanie odrębności obrzędowej oraz wywiera pozytywny wpływ  na międzypokoleniową integrację społeczną, zacieśnianie więzi międzyosobowych jak też utrzymanie kultury i języka narodowego.

Wspólnota greckokatolicka w Poznaniu od 01 marca 2013 roku posiada własny obiekt sakralny- dawny rzymskokatolicki kościół przy ul. Toruńskiej, a parafia liczy kilkadziesiąt rodzin.

Ada Jadwiga Matysiak

 

db