dr Piotr Chrzczonowicz – rzecz o poezji Hassanala Abdullaha pt. „Pod cienkimi warstwami światła”

W poezji Hassanala Abdullaha świat i role ludzi pojmowane są w tym synkretycznym ujęciu.

Wersy jego poetyki przekraczają granice ras, koloru skóry i pochodzenia.

Można by postawić tezę, że rzeczywistość człowieka ulega zamianie ról, swoistej desakralizacji świata, w którym podmiot liryczny poszukuje sensu i wartości.

Kładąc się do poetyckiej trumny doznaje autor brutalnego wymiaru rozkładu materii, która jest jedynie szatą w grze ról zadanych człowiekowi w jego walce o sens i przetrwanie.

Jakiż sens mają religie, kiedy wyznawcy Kriszny, Mahometa czy Jezusa zabijają człowieka w imię nadinterpretacji treści wiary, gdy profanum namiętności wydaje wyrok nienawiści.

Podmiot liryczny Jego wierszy jest konsekwentnie realistyczny, porusza się w semantyce słów, objętych metaforą, a także dozą protestu i wołania o pojednanie, harmonię także w opisach poetyckiej strofy.

Wiersze są czytelne i oczywiste, płyną, jak święta rzeka słowem konkretu.

„Idź i zaoferuj złoty dotyk.

Miłość rozsiadła się cicho w spichlerzu życia.

Liście i trawa oddają swój dług ziemi,

rzeki zaczynają chichotać w odbiciu gwiazd.

/…/

Ja też rozplatam koniec mojego sari,

by powitać to, co zaspokoi pustkę mojego umysłu”.

Bohater szuka miłości, wędruje jak Dante w kierunku piekła, tu na ziemi, gdzie „mewy ocierają łzy, pulsują brudne fale, a czasy przemawiają szkarłatnym okrucieństwem”.

Cywilizacja chciwości, zazdrości, strachu staje się ex post piekłem.

Odbiorca jego poetyckiego przesłania wezwany jest jednak do pokonania lęków i okropieństw ścieżki cywilizacji upadłego postmodernizmu…

Świat jest jednak dalej piękny, a ”ptaki układają swoje piękne skrzydła na niebie”.

Ziemia jest centrum terroryzmu poprzez wieki, ludzie zmęczeni, wykrwawieni budują w sercach jaskinie rasizmu, symboliczny wąż od stworzenia i zarania dziejów toczy epoki i dzieje kolejnych cywilizacji…

Taka interpretacja dziejów nadaje Bogu atrybuty zła, a bezmyślne tłumy epok niszczą „drogocenne słowa poetyckich wersów”.

Poezja jest tutaj antidotum i lekiem na szaleństwa wojen i terroryzmu, rozwiązuje gordyjskie pętle ślepego czasu nienawiści.

Lekiem na zło tego świata staje się święte słowo,”święci poeci Wisznuizmu Madhusudan Dutt czy Rabindranath Tagore” nadają kierunek ziemiom Afryki, Azji – ziemiom skąpanym krwią.

Słowo ma bowiem moc zmienić świat, tak jak Mahatma Gandhi zmienił bieg historii…

Rozdziera zasłonę ciemności, atomowy bulgot informacji, gwałty praw człowieka, morderstwa i śmierć wartości ducha.

Podmiot liryczny poszukuje wraz z odbiorcą siły by powstać i nadać światu solarną moc nadziei.

A jaki to świat:

”może alfons lub znany alkoholik/…/Beatriks i ruch uliczny lesbijek /…/pijany krewny Szekspira, gromady uchodźców, pokolenia gejów i tuziny butelek wina…”.

Wieża Babel prądów, idei, instynktów nie jest tu oceniana. Choć ból emigrantów na obcej ziemi, w rzeczywistości nietolerancji jest określony konkretnie.

Wybór należy do odbiorcy, jaki to będzie świat, jaka cywilizacja i jaki kierunek nada mu ludzkoś

…”Miłość, która złożyła swą rosę w grona,

perli się zraszając opuszki palców,

by odnaleźć inną sferę nierzeczywistego świata.

Ciemność nieruchomieje w modlitwie o światło,

gdy las kołysze się w przedłużonej ekstazie ,

– miłość przewija się przez żywotną winorośl pożądania”

/”Dom w zieleni 11/

Tylko miłość i życiodajna woda wiecznej poezji może wskrzesić obumarłe rośliny do „wiecznej mocy”.

To stawia tą poezję, jako głos troski o ekologię świata, przyrody i ludzkich wartości. To nie religie i systemy teologii, ani doktryny polityczne stworzą przyjazny ludzki świat.

Moc słowa poezji jest potężna i przekracza granicę rasizmu, terroryzmu, systemów ucisku i zniewoleń jednostek i pokoleń…

Bóg mieszka, jako idea w sercu i w istocie tych słów, choć poeta stawia tezę:

„Kiedy umrze Bóg,

przestanę pisać wiersze

i uwierz mi moja pani,

że będę z tobą w łóżku

przez trzy kolejne dni i noce

i nic nas nie rozdzieli”

/”Kiedy umrze Bóg”/

Hassanal Abdullah – bengalsko-amerykański poeta, powieściopisarz, krytyk literacki i tłumacz w istocie przekracza granice państw, systemów, religii, a Jego tom poezji ”Pod cienkimi warstwami światła” jest tego dowodem.

Laureat Europejskiego Medalu Poezji i Sztuki imienia Homera w Chinach /2016/, tłumacz poetów z różnych kontynentów, tworzy poezję nowatorską w zakresie sztuki słowa, zmieniając zdesakralizowaną rzeczywistość globalnego świata w wymiarze międzykontynentalnym i wielokulturowym.

Poezja bowiem jest bezcennym głosem w świecie komunikacji zdehumanizowanych obrazów codzienności cywilizacji nowego wieku. Słowo staje się wyrzutem sumienia, ma moc przemiany i kreacji zaginionej cywilizacji miłości”.